Het Eilandgevoel

Er zijn van die waarheden als een koe, die gelukkig altijd van toepassing zijn. Toch is dat bijna nooit het hele verhaal. Hierna een paar knotters-waarheden, met toevoegingen die de nodige nuances aanbrengen. Daarna een overzicht van de activiteiten van dit seizoen.

Knotters zijn doeners

Dat is waar, maar desondanks is voorafgaand aan dit seizoen besloten om de commissie landschapsbeheer uit te breiden. Niet omdat we zo graag veel vergaderen, maar omdat de hoeveelheid taken voor de knotploeg zo toegenomen zijn in de loop der jaren. Denk bijvoorbeeld aan de enorm toegenomen hoeveelheid manuren, scholing, Arbo-eisen, meer houtverkoop, de jaarlijks terugkerende Natuurwerkdag, meer “gast”knotters, meer materialen, enz. enz. Daardoor kondenenhet werk niet goed meer met zijn tweeën af. De commissie bestond afgelopen seizoen uit (general manager),(adjunct, verzekeringsexpert), (namens het bestuur),(materiaalmeester), (sectie vastgoed en Arbo),(EHBO, interieurverzorging Zaagbek) en ondergetekende (penningen en anekdotes). Helaas heeftte kennen gegeven aan het eind van dit seizoen te stoppen. Bedankt voor alles,! Gelukkig is er ook al een opvolger:!

Knotten doe je ’s winters

Dat is waar, maar desondanks is er voorafgaand aan dit seizoen ook al heel wat werk verzet. Eigenlijk gaat dat inmiddels het hele jaar door. Na het vorige knotseizoen is er onder andere jonge aanplant op de Kruiskade gezet en vrij gehouden van opdringend onkruid, is het eiland voor de vogelhut gemaaid en de opgaande beplanting aldaar verwijderd, is er op het terrein vangekloofd etc. Ook wordt er elke nazomer met Staatsbosbeheer overlegd welke klussen er het volgende seizoen zullen worden aangepakt.

De knotploeg heeft een vaste “harde” kern.

Dat is waar, maar desondanks komen er gelukkig ook steeds weer nieuwe vrijwilligers bij, waarvan sommigen al snel ook deel van het vaste team uit maken. Ook u bent van harte welkom! En daarnaast ontvangen we de laatste jaren steeds vaker gasten. Naast de extra vrijwilligers tijdens de Natuurwerkdag (zie de Braakbal van december 2004) mochten we dit knotseizoen tot twee keer toe de Lions ontvangen. Harde werkers, die gewaardeerde hulp verlenen.

Knotten gebeurt op zaterdagen

Dat is waar, maar steeds vaker knotten de ‘vrijgestelden’ (VUTters, gepensioneerden, e.d.) ook op andere dagen. Meestal vrijdagsmiddags, maar incidenteel ook op andere dagen. En alweer zijn daardoor heel veel uurtjes gedraaid. In totaal werd er het afgelopen seizoen 451 dagen gewerkt, inclusief de tijd van de extra knotters op de Natuurwerkdag en van de Lions. Dit betekent weer een ruime verbetering van het record van vorig jaar (376 dagen).

Aan het eind van elk seizoen is er altijd ontzettend veel haardhout verzameld.

Dat is waar, en toch was ook dit seizoen al het hout van het knotseizoen 2003/2004 (bij elkaar toch zo’n 65 m3) al weer voor de jaarwisseling weg. Er is zelfs al 13,5 kuub vers hout verkocht. De rest van het verse hout ligt weer keurig opgestapeld te wachten op het erf van, klaar voor de verkoop. We hebben nu weer zo’n slordige 80 m3 liggen. Ook een record!

Landelijke natuurwerkdag 2004

Het seizoen begon met werkzaamheden rond de vogelhut en het eilandje dat daarvoor ligt en op het ooievaarseiland. We hadden eerder bedacht dat daar de beste plekken waren om tijdens de tweede knotzaterdag, de landelijke Natuurwerkdag, onze gasten aan de slag te zetten.
Het eiland waarop de ooievaarspaal staat, was al meer dan 20 jaar niet meer in zijn geheel onder handen genomen. Het werd hoog tijd om daar weer wat aan te doen, al was het maar omdat de ooievaars bijna niet meer bij hun nest konden vanwege de steeds hoger wordende bomen er om heen. Bovendien nam het risico toe dat met een flinke storm veel van die windvangers zouden omwaaien of inscheuren.

Nieuwe ooievaarspaal

Essenhakhoutbos

In januari keerden we weer terug naar de plek waar we het seizoen daarvoor gebleven waren, helemaal aan de oostzijde van de Kruiskade. Daar gingen we door met het afzetten van elzen en essen aan één kant van de kade. Bovendien werd een geheel nieuw project aangepakt. Eén van de percelen bos die in het kader van de ruilverkaveling was aangeplant met voornamelijk essen, zal worden omgevormd tot een essenhakhoutbos, een landschapstype dat inmiddels in Zuid-Holland heel zeldzaam is geworden. We waren na afloop van het seizoen 2003/2004 op dat idee gekomen na een bezoek aan een vrijwilligersavond van Landschapsbeheer. Daar werd wat meer over dit thans zeer zeldzame landschapstype verteld. We bespraken het idee met Staatsbosbeheer, waar ook met enthousiasme op dit plan gereageerd werd.
De bedoeling is dat de inmiddels halfwas essen op het betreffende perceel worden teruggezet, waarna op de stobben nieuw hout mag opschieten. Eigenlijk dus hetzelfde beheer als van de essen op de houtkade. Het verschil is dat het hier om een bosperceel gaat. De berken, de populieren en een aantal erg fraaie essen moeten blijven staan. We besloten dit seizoen alvast een begin met deze nieuwe uitdaging te maken. Met name op 19 februari 2005, de tweede werkdag met de Lions dit seizoen, werd een flinke klap gegeven. Met 28 man werd in één ochtend ongeveer een derde van het essenbosje gekapt. Helaas schoot het opruimen er bij in. Daarom is door eigen mensen vervolgens twee keer opgeruimd, en het afkomende hout afgevoerd naar het erf van.

Buffelen

Er werden daarnaast ook weer meer “bijzondere” klussen gedaan. We kennen intussen het maken van beschoeiingen en het baggeren (,en –laatste knotdag- Gabri zijn ook dit seizoen weer met de baggerbeugel aan het buffelen geweest). Nieuw was dit seizoen het op verzoek van Staatsbosbeheer aanbrengen van paaltjes met blauwgeverfde koppen in De Wilck, om de wandelroute te markeren. Enige leden knapten dit klusje op woensdagmiddag 23 februari 2005 op.

De eindsprint

Aan het eind van het seizoen krijgen we altijd weer haast. We willen altijd meer doen dan mogelijk, en toch komen nog heel wat van die plannen toch nog op tijd af, ook. Dit dankzij extra zweetdruppeltjes: de eindsprint.

Zo hoorden we pas drie knotzaterdagen voor het eind van het seizoen dat het eigenlijk ook nog de bedoeling was om het bosje op het schiereilandje bij Miech Kompier (zo’n beetje in het midden van de Kruiskade) te knotten. En dat terwijl het werk aan de oostzijde van de Kruiskade nog niet klaar was, en we nog zoveel mogelijk aan ons nieuwe essenhakhoutbosje wilden doen.
Desondanks gingen we dit klusje ook nog maar even aanpakken. Tijdens een vrijdag en twee knotzaterdagen werd dit werk met behulp van een motorzaag en de versnipperaar vangeklaard. De eerste twee dagen hadden we de takken gewoon op een grote hoop op het erf van Miech gelegd, wetend dat er geen ril of beschoeiing van gemaakt hoefde te worden, wantzou de volgende zaterdag met de tractor van firma De Wit, met daarachter een hoge aanhanger en een versnippermachine langskomen. Daardoor schoot deze klus veel sneller op dan wanneer we de takken nog hadden moeten verwerken.
Op zaterdag 5 maart jl. kwammet zijn enorme combinatie (ongeveer 14 meter lang!) over de door de vele sneeuwval erg glibberige Kruiskade aanrijden. De helse machine vrat polsdikke takken alsof het lucifertjes waren. De houtsnippers werden daarna gestort in de buurt van de vogelhut, om het pad naar de hut toe te verbeteren. Ook de grootste takken van het werk aan het essenhakhoutbosje werden versnipperd. Als laatste klus op deze zeer productieve zaterdag werd het dikke hout dat van het schiereilandje van Miech af was gekomen, in de aanhanger gegooid en op het erf vanweer gelost. Wat kan diegoed overweg met deze enorme combinatie. Soepel in- en uitparkerend tussen auto’s van de knotters op het erf; een kunststukje!
Miech heeft beloofd dat hij het dammetje naar deze werklocatie zal weghalen, zodat het weer een echt eilandje wordt. Dat zal dan een stuk verbeteren tegenover de situatie tot voor kort, toen zijn geit er nog op stond en de bomen door diens vraat werden aangetast. Weer een mooi eilandje er bij!
Samen met al dat werk aan het ooievaarseiland en aan en rond het eilandje voor de vogelhut mag dit knotseizoen daarom best de boeken ingaan als “het Seizoen van de Drie Eilanden.”

De laatste dag

De laatste knotdag van dit seizoen (12 maart jl) kwamen er ondanks het matige weer onverwacht nog eens 23 knotters opdraven, de meeste behorend tot de vaste kern. We werkten op twee locaties. Het allerlaatste werk aan de oostzijde van de Kruiskade werd gedaan en we gingen verder aan het essenhakhoutbosje. Daar werd nog veel arbeid verricht. Uiteindelijk is ongeveer de helft van het bosje afgezet.
De laatste knotdag is het inmiddels traditie om twee belangrijke steunpilaren van de knotploeg, familie Kerkvliet en familie Van der Zwaan, eens uitgebreid in de schijnwerpers te zetten om ze voor alle goede zorgen te bedanken. Verder vierde ik mijn verjaardag, dus aan drank en worst was geen gebrek, en dat begint inmiddels ook traditie te worden. Ik vier mijn verjaardag graag met mijn knotmaatjes, onder het motto: je beste vrienden zitten bij de knotploeg!!!!

nodigde ons allemaal uit voor een teambuildings-bijeenkomst in Noordwijk (wandelen en daarna naar de Chinees) in het najaar. Daar werd massaal op ingetekend. Verder gaan vele knotters gebruik maken van de jubileum-werkexcursies naar het Naardermeer en naar de Biesbosch. Wat een heerlijk enthousiaste groep is het toch!

Vrijwilligers - Er is altijd plaats

Wilt u ook wel eens meemaken hoe het is om met de knotgroep mee te werken, lekker buiten gratis de spieren versterken, met soep toe? We kunnen altijd nieuwe leden gebruiken. Zie de Braakbal voor de knotagenda. We starten weer in oktober (hoewel er ook zomers wel het nodige voorwerk verricht wordt, ik meldde dat al.