• 1 Staartmees: schattig knuffelvogeltje

    Staartmees: schattig knuffelvogeltje  Als beginnend vogelaar vraag ik me wel eens af of ik een lievelingsvogel mag hebben. Of is dat iets wat echt niet kan als je als professionele vogelkenner door het leven wilt gaan? Wordt je dan geacht van alle vogels even veel te houden omdat ze allemaal wel iets moois hebben? Dat laatste zie ik trouwens wel steeds meer. Als je goed kijkt naar een ‘ordinaire’ grauwe gans, dan zie je ook aan deze vogel mooie aspecten. Maar toch heb ik zo mijn voorkeuren. Misschien is het net zoals destijds in mijn werk als verzorgende: ik had natuurlijk bewoners waarmee het beter klikte dan met andere bewoners, maar je behandelt iedereen hetzelfde. Dat is zoals het hoort. Aan elke vogel die ik in het Bentwoud signaleer zal ik daarom ook altijd evenveel gepaste aandacht geven. Maar ik wil toch even melden dat ik echt gek ben op staartmeesjes. Want ja, je kunt zeggen wat je wilt, er zijn maar weinig andere vogels die zo schattig zijn als een staartmeesje. Het liefst zou ik ze zo uit de struik plukken om er eens lekker lang mee te knuffelen. Jammer genoeg blijft juist het staartmeesje nooit ergens lang genoeg zitten om dat zelfs maar te kunnen overwegen. Het is een buitengewoon onrustig vogeltje. In het Bentwoud  Een paar maanden geleden liep ik mijn dagelijkse rondje door het Bentwoud. Ik wandel altijd graag in het gedeelte dat klem ligt tussen de Zoetermeerse wijk Oosterheem en Benthuizen. Het is een klein en overzichtelijk gedeelte van het Bentwoud en het is qua landschap echt anders dan het veel grotere gebied aan de overkant van de N209. Als je een beetje de juiste tijdstippen weet te kiezen, is het er heerlijk rustig en zie je behoorlijk wat vogels. Ik liep langs de voetbalvelden toen ik opeens naast me, in de struiken achter het hek van die voetbalvelden, getjilp hoorde. Het waren overduidelijk een paar vogeltjes die contact met elkaar probeerden te houden. Ik keek links van me en zag opeens een staartmeesje. Verbaasd bleef ik staan. Staartmezen had ik nog niet eerder in het Bentwoud gezien, ik had ze daar om de een of andere reden ook niet verwacht. Hoewel deze vogeltjes  ook in parken en op landgoederen leven, associeer ik ze toch vooral met de Veluwe. Het staartmeesje was niet alleen, dat zijn ze eigenlijk nooit want het zijn hele sociale vogeltjes. Ze waren met een stuk of tien exemplaren en ze besteedden geen enkele aandacht aan mij. Ze pikten naar onzichtbare insectjes op de takken al kwetterend en vliegend. Ik genoot van de aanblik, maar professioneel als ik inmiddels ben, ging ik ook meteen opzoek naar die beruchte ondersoort: de witkopstaartmees die zich vanuit het Noorden nogal eens mengt met ‘onze’ staartmezen. Nou ja, zoveel geluk had ik natuurlijk nou ook weer niet. Uren kijkplezier  Maar dat mocht voor mij de pret niet drukken. Naar staartmezen kan ik uren kijken. Ze zijn zo lief om te zien. Ik word om de een of andere reden helemaal warm en wollig van binnen als ik naar die vogeltjes kijk. Hoewel ik dus graag lang naar ze mag kijken, geven staartmeesjes je daar zelden de kans toe. Zoals ik al schreef zijn het onrustige vogeltjes, altijd op trek, altijd opzoek naar groenere weiden of in hun geval, meer insecten op betere takken. Ze fladderen, niet al te elegant, altijd vlug weer verder. Voor ik het wist was het hele groepje weer verder getrokken. De dagen daarna bleef ik langs de voetbalvelden speuren naar de staartmezen. Ze konden niet ver weg zijn want ze zijn niet erg avontuurlijk en blijven dicht bij de plek waar ze geboren zijn. Niets geen trekgedrag of grote avonturen richting het Zuiden. Nee, ze blijven lekker in het Bentwoud. Maar ja, dat Bentwoud is groot en dat staartmeesje heel klein, 15 centimeter op zijn hoogst inclusief staart. Dus tot nu toe heb ik ze niet weer gezien. Ik geef het echter niet op, ik kom ze wel weer tegen en dan zal ik voor de zoveelste keer bedenken hoe jammer het is dat ik er niet eentje even kan knuffelen!

  • 0 Krakeend: Grijze muis

    Ik heb veel favoriete vogels, maar nu ik steeds meer vogels leer kennen merk ik dat ik meer en meer een voorkeur voor bepaalde vogels ga krijgen. Gek genoeg staan er ook een paar eenden hoog in de lijst van mijn favorieten. Vroeger keek ik daar niet zo naar om. Ik vond eenden lompe dieren die de moeite van het bestuderen niet waard waren. Ach ja, ik was toen nog jong en wat minder verstandig. Alles veranderde toen ik kennis maakte met de Eider. Alleen die naam al. En toen had ik ze nog niet eens laag over het water zien vliegen, rakelings over de golven, snel en elegant. De mooie kleur van het mannetje kan je gewoon niet ontgaan als hij voorbij scheert. Mijn interesse in eenden groeide. Nu zal ik over de wateren van het Bentwoud wel nooit een Eider zien scheren. Maar dat geeft niet want het Bentwoud heeft krakeenden, toch wel het beste na de Eider op eendengebied. Van grijze muis tot prachtvogel Voordat ik een paar maanden geleden vol enthousiasme begon aan de vogelcursus van Nico de Haan, moet ik de krakeend echt al vaak hebben gezien. Maar hij viel gewoon niet op tussen de andere eenden. Onopvallend, als een grijze muis, zwom hij rond in de wateren van het Bentwoud. Maar de krakeend was een van de eerste vogels op het programma en meteen trok ik er met de verrekijker op uit. Ik wilde het geleerde in de praktijk brengen en daarvoor hoefde ik niet ver te reizen. De krakeend houdt zich voor zover ik kan zien, en ik ben geen expert, vooral op aan de grenzen van de menselijke bebouwing. Hoewel het Heemkanaal vanaf het Bentwoud zo Zoetermeer in loopt, zie ik daar nooit een krakeend. Ze zwemmen wel in de brede sloten aan de randen. Met mijn verrekijker strak op de eenden gericht viel me nu pas op hoe mooi het mannetje is. Misschien komt dat ook omdat ik erg van grijs houd en het mannetje heeft een prachtig grijs verenkleed met een fijne tekening, die je echter vanaf de kant niet goed ziet. Eigenlijk is dit een prachteend. Alle vrouwtjes zwemmen in het water Het mannetje is dus voor mij, als beginnend vogelaar, makkelijk te herkennen. Het vrouwtje is een heel ander verhaal. Want die lijkt erg op het vrouwtje van de wilde eend. Er is wel een verschil, die ervaren vogelaars meteen spotten, zoals de witte spiegel aan de zijkant, de snavel, die oranje is bij deze soort en de wittere borst. Ik moest natuurlijk eerst even opzoeken wat ze eigenlijk bedoelen met een spiegel. Maar ja, als ik aan de kant van het water sta en zo’n krakeend zwemt tussen een groep wilde eenden, wat ze vaak doen, dan heb ik echt moeite al die vrouwtjes uit elkaar te houden. Kunnen die mannetjes dat eigenlijk wel als ze bezeten zijn door hormonen of zwemmen er allerlei kruisingen rond? Krakeenden laten zich ook niet zo makkelijk bestuderen valt mij op. Als ik, toch behoorlijk ver af, stil sta om dat mooie eendje te bewonderen, dan werpt het mannetje mij al meteen een argwanende blik toe. En voordat ik er erg in heb, zwemt hij alweer weg. Meestal met zijn vrouwtje in zijn kielzog. Wat een naam Een prangende vraag blijft voor mij wie nu weer heeft bedacht dat deze eend krakeend moet heten. Waarom noemen we hem niet gewoon grijze eend? Maar nee, in vogelland doen we graag moeilijk als dat kan, dat leer ik als net startende vogelliefhebber al wel. Roodborsten zijn niet rood, een winterkoninkje is niet wit, kleine zwanen zijn net zo wild als wilde zwanen enzovoort. Na wat zoeken op internet schijnt het zo te zijn dat de krakeend vernoemd is naar het geluidje dat hij maakt. Ik hoor het niet zo, maar ik ga de komende maanden maar eens goed luisteren als ik mijn favoriete Bentwoud eend weer ga bewonderen. Want van deze eend krijg ik niet gauw genoeg.

  • 2 Meerkoet: Verguisde vogel

    Ik ben op een missie om alle 64 soorten vogels van het Bentwoud te herkennen en te leren kennen. Met mijn basiskennis over vogels trek ik zoveel mogelijk dit nieuwe natuurgebied in om mijn kennis over vogels te vergroten. Een deel van de vogels die leven in het Bentwoud ken ik waarschijnlijk al, maar het merendeel zijn voor mij onbekende soorten die ik ook niet meteen zal herkennen. Het wordt voor mij als beginnend vogelaar een hele uitdaging. Dus laat ik makkelijk beginnen. Met de meerkoet. Hoewel die meerkoet dus niet door iedereen makkelijk wordt gevonden. Deze, door de vogelbescherming als roetgrijs beschreven vogel, wordt nogal eens verward met het waterhoen. Maar de snavelkleuren moeten zelfs beginners als ik op het juiste pad brengen. Die van het waterhoen is rood met een gele punt en die van de meerkoet opvallend wit. Een heel boek Terwijl ik nadacht over de eerste vogelsoort voor dit blog vroeg ik me af of ik echt een heel blog zou gaan volpennen over de meerkoet. Wat valt er over te zeggen? Hij is zwart en hij dobbert in het water tenzij hij aan het vechten is, wat meerkoeten aan de lopende band lijken te doen. Toen ik echter op Texel op vakantie was, ontdekte ik in het Vogelinformatiecentrum opeens een heel boek over de meerkoet. Een heel boek? Ik kocht het meteen want tja, dit ging over een vogel die je overal tegenkomt, zeker niet alleen in het Bentwoud waar je er in elk slootje wel een paar ziet. Als ik een echte vogelaar wil worden dan kan ik wellicht het best beginnen met deze zeer algemene vogel. Het boek van Remco Daalder heeft mijn kijk op meerkoeten niet wezenlijk veranderd. Ik blijf het chagrijnige, kort aangebonden vogels vinden, de hooligans onder de vogels die fanatiek met hun snavel naar andere vogels pikken gewoon omdat het kan. Maar toch zit er meer in zo’n meerkoet dan je op het eerste gezicht denkt. Succesvolle vogel Die meerkoeten zijn ontzettend succesvol. Aan de andere kant van de wereld leven ze ook. Ze zijn eigenlijk bijna overal. Het feit dat ze op diverse continenten kunnen overleven zegt wel wat over hun aanpassingsvermogen en daar moet je toch bewondering voor hebben. Wat ik niet wist is dat de meerkoeten die je in de winter in onze sloten ziet zwemmen niet persé dezelfde hoeven te zijn als die je in de zomer hun territorium ziet verdedigen. Wij krijgen in de winter bezoek van meerkoeten uit het noordoosten terwijl een aantal van onze vogels richting Spanje en Portugal vertrekken. En meerkoeten vechten niet met alles wat toevallig voorbij zwemt. Ze weten wie ze wel aan kunnen vallen en wie niet. Vriendje van de meerkoet Van de zomer fietste ik door het Bentwoud en toen zag ik een meerkoet gebroederlijk (of gezusterlijk) naast een fuut broeden. Visioenen van dode futenjongen drijvend in het water, lek gepikt door de meerkoet, drongen zich meteen aan me op. Maar een paar meter verder zag ik eenzelfde tafereel. Dat kon toch geen toeval zijn? Meerkoeten dulden toch niemand in hun territorium? Maar, en dit leuke weetje komt uit het boek van Remco Daalder, futen dus wel. Ten eerste eten futen ander voedsel en zijn het dus geen echte concurrenten en ten tweede zijn meerkoeten bedacht op de scherpe snavel van de fuut, een gevaarlijke dolk waarmee hij van onder water uit een aanval doet op de kwetsbare buik  van de meerkoet. Tja, die futen, die kun je maar beter te vriend houden. Verder onderhoudt de meerkoet niet echt nauwe vriendschapsbanden, ook niet met mij. Je kan er niet omheen, maar gek genoeg vraag ik me ook wel eens af of ik ze zou missen als ze er niet zijn. Gelukkig komen we daar voorlopig niet achter, daarvoor doet de meerkoet het veel te goed.

  • 1 De Jacht is Geopend....

    Klaar voor de start… Al meer dan 20 jaar woon ik in Zoetermeer, een stad waar ik in de loop van die jaren een haat-liefde verhouding mee heb opgebouwd. Ik woon en werk er en het is daarom mijn thuis, maar als ik de natuur in wil dan vertrek ik spoorslags naar gebieden waar ik echt van hou: de Veluwe, Texel en de Oisterwijkse Vennen. Daar haal ik mijn hart op aan al het moois dat de natuur mij te bieden heeft. Als natuurliefhebber moet je niet in Zoetermeer zijn, dat is mijn standpunt altijd geweest. Al van jongs af aan kijk ik naar vogels. Niet altijd even bewust, maar wel met veel plezier. In de winter, als we op vakantie waren op de Veluwe, maakten we een voedertafel en ik herken nu dan ook de meest voorkomende bosvogels. Ook veel voorkomende vogels op het water of in weilanden herken ik wel omdat ik ze op mijn fiets- en wandeltochten vaak zie. Laten we dus zeggen dat ik een bepaalde basiskennis over vogels heb. Vogelaar worden Al jaren heb ik echter de grote wens een echte vogelaar te worden. Zeker als ik weer naar Texel was geweest dan wilde ik niets liever dan al die vierhonderd en nog wat soorten die daar overvliegen herkennen en benoemen. Vol jaloezie keek ik naar de Nico de Hanen van deze wereld die alle geluidjes herkennen en meteen weten wat ze zien en horen. Werk en carrière zogen zoveel energie op dat vogelaar worden vooral een droom bleef. Tot ik, na een pittig jaar, besloot dat het echt tijd werd om het roer om te gooien. Meer naar buiten, minder computerscherm. Meer vogels zelf zien en minder vogels kijken op tv. Maar ja, ik woon nog steeds in Zoetermeer. Geen plek voor een vogelaar. En elke week een eind rijden naar de beroemde vogelplekken zag ik ook niet zitten. Totdat ik, onverwachts, een stukje op tv zag over het Bentwoud. Toen besefte ik dat mijn droom letterlijk om de hoek lag. 64 vogelsoorten In dat stukje op tv vertelde een boswachter van het Bentwoud dat er maar liefst al 64 vogelsoorten zijn neergestreken in dit relatief nieuwe stuk natuur. Want de aanleg van het Bentwoud is pas in 2016 afgerond dus het gebied, vroeger bestaand uit landbouwgrond, is nog heel erg jong. Maar het ontwikkelt zich blijkbaar snel. Opeens was mijn enthousiasme aangewakkerd: 64 vogelsoorten! En dat in een gebied waar ik pal naast woon en waar ik ook bijna dagelijks kom. Zonder nog al te veel acht te slaan op die vogels trouwens. 64 vogelsoorten leren kennen is voor mij als beginnend vogelaar al echt een hele uitdaging. Natuurlijk, een deel zal ik al kennen, maar het kan geen kwaad ze echt bewust te zien en over ze te leren. Dus ik word vogelaar in het Bentwoud en ik ga de komende maanden en jaren mijn kennis eindelijk vergroten. Ik ga de jacht openen op deze 64 soorten. Ik wil ze uiteindelijk allemaal zien en leren kennen. Als ik 64 vogelsoorten herken dan ben ik al aardig op weg om een goede vogelaar te worden vind ik. In mijn blogs neem ik jullie graag mee naar mijn ontdekkingen in het Bentwoud. Zoals gezegd: ik ben een beginnend vogelaar en ik heb weinig kennis. Het plezier en de beleving zal bij mij voorop staan en ik hoop zo anderen enthousiast te maken over wat er daar aan de rand van Zoetermeer allemaal gebeurt op vogelgebied. Lees je mee?