Rijnwoude Koerier, woensdag 12-12-2007

VAN ONZE REDACTEUR: 'Van onderêêêh' en daar ging weer een es of een wilg; tegelijk met een wirwar van takken knalde er een paar kuub openhaardhout op de Kruiskade. Ik had me enigszins beschroomd aangemeld voor vrijwilligerswerk bij de vogelwerkgroep Koudekerk/Hazerswoude e.o. in het kader van de particuliere natuurbescherming.

In alle vroegte liep ik via Warnaarkade, Herenweg en Oostvaartpad naar de verzamelplaats bij boer Kerkvliet, want stel je voor dat ik als beginnend natuurfreak met de auto, de brommer of zelfs de fiets zou arriveren: natuurbeschermers lopen! Wat een dédain zou me ten deel vallen, mocht ik anders dan wandelend arriveren….

Ai, het eerste wat ik zag op het erf van de natuurgoeroe van het Spookverlaat was een verzameling Saabs, Mercedessen, Volvo's en ander dikdoenerig blik. Aangezien ik niet het jack met de juiste kleur droeg en ook niet voorzien was van schoeisel dat greppels en plassen moeiteloos weerstaat, werd ik wat meewarig ontvangen door een groep pijprokende baarden! Maar goed, veertig jaar in dienst van het onderwijs geeft je een enorm dikke huid. Allerlei sadistische glimlachjes trotserend, wachtte ik rustig op de hark, de schoffel en de heiningschaar; ik zou van die ongeciviliseerde kade in een oogwenk een keurig gazonnetje maken: aanharken, bladeren op de composthoop, hier en daar wat pluizige wilgenroosje wieden en af en toe een kusje op die ruige bast van es, els, wilg en popel.

E. van Nieuwenhuijzen

O ja, ik keek natuurlijk ook verlangend uit naar het pootschepje want ik zou toch wel een rododendron en een hortensia mogen poten. Ai, ik kreeg een paar handschoenen aangereikt, een trekzaag en een snoeimonster waarmee je elke boom van armdikke takken kunt verlossen, wat zeg ik zelfs hele bomen naar de ratsmodee kunt helpen.

Aanvankelijk dacht ik: 'ik word in de maling genomen'. Ik was vroeger wel eens op pad gestuurd om de vierkante gaatjesboor te halen of het plintenladdertje…. nou ja, dat gevoel kwam bovendrijven.
Natuurbescherming en dan dit materiaal: alles wat ook maar enigszins geschikt is voor projectontwikkelaars om weerbarstige natuurterreinen tot de orde te roepen, was aanwezig.

Nou oké dan, het spel maar meespelen en met zaag en snoeimes de bomen te lijf. Even had ik nog het idee dat die natuurmalloten met al dat afgerukte hout wel een lekkere barbecue zouden organiseren en danig huis zouden houden in de populatie van meerkoeten, waterrallen, brandganzen en soepeenden.

Ai dus weer! Ik had ook nog het onnozele idee dat je aan het water rondom Spookverlaat de vrije hand diende te geven en dat je uiterst voorzichtig diende om te gaan met oevergewas als beekpunge, zwanenbloem en lisdodde. Geen sprake van; de afkalvende kantjes werden afgebakend met gekortwiekte boomstammetjes en tussen die palissade en de oever vonden de afgezaagde takken en takjes hun laatste rustplaats... oeverbescherming!

Toen ik met blaren en natte voeten uiteindelijk al dat knip- en zaagmateriaal in een aanhangwagentje opgeborgen had, keek ik nog eens om... en eindelijk vielen de schellen me van de ogen: die Kruiskade was inderdaad 'opgeknapt', Ga er deze zomer eens wandelen; inderdaad een heerlijk stukje natuur en dat móéten we erbij vermelden: dankzij die vogelaars. Na afloop kreeg ik een kop erwtensoep en die was óók lekker.

Cursief